Museum van Geertje
In Limburg zie je ze vaak: kapelletjes en heilige huisjes op kruisingen van wegen – de zichtbare overblijfselen van een tijd waarin de kerk haar stempel drukte op het dagelijks leven. Het is goed dat die tijd voorbij is, maar de huisjes staan er gelukkig nog, stilteplaatsen waar je even weg kunt dromen uit het jachtige bestaan.
Flevolanders hebben het druk met de ontwikkeling van Flevoland: de toekomst, de economie, de bereikbaarheid, de leefbaarheid. Flevoland heeft dergelijke kapelletjes niet, daarom maakte ik er zelf een.
Als je wandelt langs het Pionierspad, en je gaat door het weiland aan het Ketelzwerfpad, dan kom je het huisje tegen. Door het wandelen heb je je al een beetje uit de samenleving teruggetrokken, en en dan kom je daar opeens dat wonderlijke gebouwtje tegen, dat Museum van Geertje. Natuurlijk ga je daar dan naar binnen.
Het lijkt een bidhuisje, maar het heeft een heel andere inhoud. Er hangen 10 schilderijen in van Geertje Groen – Geertje schildert bij Triade, een instelling die zich inzet voor mensen met een verstandelijke beperking. Geertje heeft het syndroom van Down. Het museum heeft een geraamte van staal. Het gebouwtje is aan de buitenkant bekleed met aluminium platen. Het gebouw moet een fors aantal jaren de elementen kunnen weerstaan. Het aluminium glimt nu nog, maar het zal gaan corroderen en daardoor doffer worden. De corrosielaag (roest) beschermt het materiaal tegen verder roesten. Omdat het een open gebouwtje is, zullen wind, vocht, warmte en kou van invloed zijn op hoe het er vanbinnen uitziet. Ik ben benieuwd hoe het zich houdt.
Kapelletjes zijn rustpunten. Je bent even weg uit de drukte, uit de tijd, en krijgt de rust om na te denken; over wat er gebeurd is, over het verleden, de toekomst, over hoe je de wereld ziet. En hier word je bij dat nadenken geholpen door het werk van Geertje. Omdat haar schilderijen zo helder, kleurig, fris, en vrolijk zijn, helpen ze je om de dingen helder te zien. Geertje doet het je voor.
Willem Hoogeveen, 2007
